Avrupalı nereye yürüyor?...



fotoğraf: etuc.org

Avupalıların ve Avrupalı işçinin rüyası sona erdi. Başka başka ülkelerin işçilerinin zaman zaman yaşadıklarıyla, Avrupalı işçiler 10 yıllar sonra karşı karşıya kaldı. Bazılarının hiç kurtulamadıkları "kemer" bu kez en çok Avrupalı işçiyi sıkıyor. Kemer sıkmadan canı yanan da soluğu sokakta alıyor... 

İrlanda'da 30, Portekiz'de 22 , Belçika'da 18, İspanya'da 8 yıl sonra ne oldu? Bu sorunun cevabı çalışmayan trenlerde, uçmayan uçaklarda, boş sınıflarda, büyük bir sessizliğe gömülen fabrikalarda ve sokakları dolduran yüzbinlerde saklı.

Daha başka Avrupa ülkeleri de benzer biçimde yıllar yıllar sonra genel grevler yaşadı. Avrupa ekonomisindeki kriz derinleştikçe işçiler, belki de unuttukları bir kavramı yeniden hatırlamaya başladı: "kemer sıkma". Bu, işten çıkarma, işçilerin ücretlerinin küçülmesi, çalışma saatlerinin artması, emeklilik koşullarının güçleştirilmesi, emekli aylıklarının düşürülmesi yani işçiler için "çanların çalması" anlamına geliyordu.

Avrupalı işçi de kulakları sağır eden bu sese kayıtsız kalmayıp sokaklara döküldü, geleneğinden gelen güçle olup bitenlere yanıt verdi. Bundan sonra neler olacağını hep birlikte göreceğiz.

Avrupalı liderler ne mi yapıyor? Sermaye sınıfının krizini atlatabilmesinin yollarını arıyorlar ya da arıyormuş gibi yapıyorlar. Birçoğu da bu süreçte ortaya çıkan tepkiler üzerine siyaset sahnesinden silindi. Dişe dokunmayan finansal oyunları bir kenara bırakırsak krizi aşabilmek için buldukları en dahiyane çözüm savaş. Bu yüzden de içeride işçi haklarını kısıtlama yoluna giderken dışarda da birçok bölge ve ülkeyi karışıklığa sürükleyip çıkacak savaşlar için ellerini ovuşturuyorlar.

Evet bir savaş kapıda... Kuzey Afrika'yı karıştırıp akbaba gibi üzerinde uçuşanlar, sistemlerini korumak, şirketlerini ayakta tutmak için bu kez Suriye, İran ve başka ülkelere bombalar bırakacak... İşte yakında olacak tam da bu... Sonra da gelsin paralar!...