Genç işsizliği artık Türkiye'nin kronik bir sorunu. Bunun yanında bir de ilerleyen yaşlarına rağmen çalışmak zorunda olanlar var. Onlar 65 yaşında torunlarıyla iş arayan binlerce dede, nine...
Dede ve ninelerden şanslı olanları, gençliklerinde çalışıp hak ettikleri emekli aylığı ve sağladıkları birikimle hayatlarının son dönemini borçsuz ve kimseye muhtaç olmadan geçiriyor.
Ne yazık ki dede ve ninelerin hepsi bu kadar şanslı değil. Düzenli bir işi olmadığı için emekli olamayan, sürekli bir geliri bulunmayan, aldığı emekli aylığı insanca bir yaşam sürdürmesine yetmeyen, hala borç içinde nefes almakta zorlananlar ise ilerleyen yaşlarına rağmen en ağır koşullarda çalışmaya razı olmuş durumda.
Bu durum resmi istihdam kurumu olan Türkiye İş Kurumu'nun istatistiklerine de yansıyor. Geçen yılın rakamlarıyla kurumdan bir umut iş bekleyenlerin 10 bin 744'i 60 ve üstü yaşlarda. Bu kişilerin 3 bin 155'i ise 65 ve üstü yaşlarda.
Bunları resmi istihdam kurumuna kayıtlı yaşlı işsizler... Kayıtlı olmayan ama bir iş için çalmadık kapı bırakmayan, kazara karşılaştığı siyasetçilerden utana, sıkıla iş isteyen dedeler ve nineler bu rakama dahil değil.
İyi de iş aradılar da ne oldu? 60 yaş üstündeki 10 bin 744 kişiden ancak 978'i bir iş bulabildi. 65 yaş üstündeki 3 bin 155 kişinin sadece 207'si işe kavuştu. Bu işlere, ağır çalışma koşullarına ne kadar dayanabildikleri bilinmiyor. İş bulamayanlar ise Allah'a emanet!...
Bu tabloyu daha dramatik hale getiren ise iş arayan yaşlıların tamamına yakının yılların getirdiği, bedensel yıpranma ve sağlık sorunlarına rağmen en ağır bedensel işlere talip olmak zorunda kalmaları, bu koşullara razı olmaları.
Peki bu tablo düzelir mi?
Emekliliğin mezara ötelendiği, emekli aylıklarının yüksek bulunduğu, sosyal devlet uygulamalarının birer birer rafa kaldırıldığı bir ortamda 65-70 yaşında olmasına rağmen ekmek parası için paspas yapan dedelerle, çay dağıtan ninelerle daha sık karşılaşmak kaçınılmaz görünüyor...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder