Kadına yönelik şiddettin, toplumsal cinsiyet eşitsizliğinin alabildiğine sürdüğü bir ortamda, kadın emeğinin hak arama mekanizmalarındaki temsilinde de ciddi bir eşitsizlik yaşanıyor.
Türkiye'de 2011 sonu itibariyle 11 milyon 30 bin 939 işçi çalışıyor. İşçilerin yüzde 75.7'si erkeklerden, yüzde 24.3'ü kadınlardan oluşuyor.
Kadınların istihdama katılmasının, çalışma hayatına girerek ekonomik bağımsızlığını kazanmasının önündeki ciddi engeller, çalışan kadın sayısının da düşük kalmasına neden oluyor.
Bunun yanında çalışan kadınlar da sırf cinsiyetlerinden dolayı zorluklar yaşıyor. Aynı iş kolunda çalışan benzer işleri yapan kadınlar erkeklere göre düşük ücret alıyor, terfilerde tercih edilmiyor, anne olmak istediklerinde çoğu zaman kariyerleriyle bebekleri arasında tercih yapmak durumunda kalıyor. Bu örnekleri artırmak da mümkün.
Hal böyle olunca, sorunları daha fazla olan kadın işçilerin, çalışanların hak ve çıkarlarını koruyup geliştirmek amacıyla kurulan sendikalara olan ihtiyacı, erkeklerden daha fazla oluyor. Sendikaların kadın işçilerin sorunlarını daha iyi hissetmesi ve bu sorunlara çözüm üretme konusunda daha fazla politika üretmesi için de yönetimlerde kadın işçilerin yer bulması gerekiyor.
Tüm bunlara rağmen işçi konfederasyonlarının erkek başkanlar tarafından yönetilmesi geleneği sürüyor. Bunun yanında konfederasyonların 19 yönetim kurulu üyesi arasında da tek bir kadın bulunmuyor. Türk-İş, DİSK ve Hak-İş'in toplam 22 kişiden oluşan yönetimlerinin tamamı erkeklerden oluşuyor.
İşçi sendikalarına bakıldığında ise toplam 94 sendika başkanı arasında kadın sayısı sadece 5. 479 yönetim kurulu üyesi arasında ise 34 kadın sendikacı bulunuyor. Sendikalardaki toplam 573 yönetici arasında kadınların sayısı 39'la sınırlı kalıyor. Sendikaların en önemli karar organları olan yönetim kurulundaki kadın oranı yüzde 6,8 gibi düşük bir oranda kalıyor.
Sendikaların varlıklarını sürdürmeleri, hak arama mücadelesinde güçlerini hissettirebilmeleri, tekrar umut olabilmeleri için büyük ölçüde sendikal örgütlenmenin dışında kalan kadın işçileri bu süreçlere ve karar organlarına dahil etmeleri gerekiyor.
Aksi halde, adeta "bıyıklılar kulübü" görünümündeki sendika yönetimleriyle kadın işçilerin sorunlarına çözüm getirilmesi, sendikaların bugün içinde bulundukları sıkıntıların aşılması mümkün olmayacaktır.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder